Dhjetë Urdhërimet nuk janë një sërë rregullash arbitrare. Ato janë një pasqyrim i drejtpërdrejtë i karakterit të Zotit. Pali thotë: “Të gjithë kanë mëkatuar dhe dështuar. Dështuar rreth çfarë? Ti mund të presësh që apostulli të thotë: ‘Të gjithë kanë mëkatuar dhe kanë dështuar të zbatojnë ligjin e Perëndisë.’ Por kjo nuk është ajo që thotë.
“Sepse të gjithë kanë mëkatuar dhe e arrijnë lavdinë e Perëndisë,” (Romakëve 3:23)
Dhjetë Urdhërimet pasqyrojnë lavdinë e Perëndisë. Zoti u thotë atyre që ka shpenguar, “Ju jeni njerëzit e mi dhe unë po ju thërras në një jetë që pasqyron se si jam unë”.
Një Pasqyrim I Karakterit Të Zotit
Pse nuk duhet të shkelësh kurorën?’ Sepse Perëndia është besnik.
Pse nuk duhet të vjedhësh? Sepse Zotit mund t’i besosh.
Pse nuk duhet të gënjesh? Sepse Zoti është gjithmonë i vërtetë ndaj Fjalës së Tij.
Pse nuk duhet të lakmosh? Zoti është në paqe dhe i kënaqur në vetvete.
Kur Perëndia tha: “Nuk do të kesh perëndi të tjerë përveç meje”, ishte sepse Ai është i vetmi Perëndi i vërtetë dhe i gjallë.
Kur Perëndia urdhëroi që ne të pushojmë në një ditë të javës, është sepse Ai pushoi nga puna e Tij në ditën e shtatë.
Perëndia i flet popullit të Tij në urdhërimet, duke na thënë “Ju jeni populli im. Ju jeni thirrur në një jetë që pasqyron se kush jam unë. Dhe kjo është se si duket një jetë e modeluar sipas asaj se kush jam unë.”
Davidi tha në Psalmet “Oh, sa shumë e dua ligjin tënd!” (Psalmi 119:97). Mund të presim që ai të thoshte se i frikësohej ligjit ose se do ta respektonte ligjin, por pse do të thoshte se e donte ligjin? Davidi e donte ligjin sepse e donte Zotin. Dhe ligji i Perëndisë pasqyron lavdinë e Perëndisë. Është një pasqyrë e asaj se kush është Ai.
Një Ekspozitë e Dashurisë
Merr në konsideratë ndryshimin midis një rrëmbyesi dhe një personi që dashuron. Një rrëmbyes thotë, “ti je i imi” në bazë të pushtetit. Një person që dashuron thotë “ti je i imi” në bazë të dashurisë. Disa njerëz kanë idenë se Dhjetë Urdhërimet flasin për një hyjni autoritare, i cili, si një rrëmbyes, synon t’ua imponojë vullnetin e tij të tjerëve.
Por Moisiu dhe izraelitët e dinin më mirë. Ata kishin përjetuar hirin e Zotit në arratisjen e tyre të jashtëzakonshme nga skllavëria. Pra, ata nuk i dëgjuan urdhrat e Zotit si imponim i një hyjnie autoritare. Ata i dëgjuan urdhërimet, si fjalët e një të dashuri që ka dhënë gjithçka për të fituar dashurinë e atyre që Ai do.
“Unë jam Zoti, Perëndia yt, që të nxori nga vendi i Egjiptit, nga shtëpia e skllavërisë.” (Eksodi 20:2).
Dhjetë Urdhërimet janë një ekspozitë dashurie. Perëndia është dashuri (1 Gjonit 4:8) dhe urdhërimet na tregojnë se si duket një jetë me dashuri.
Zoti ynë Jezus u pyet në një rast, “Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?” (Mateu 22:36).
Në vend që të zgjidhte një nga urdhërimet dhe t’i jepte përparësi mbi të tjerat, Jezusi i mbështolli të gjitha urdhërimet së bashku dhe tha:
“Duaje Zotin, Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”. Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi. Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”. (Mateu 22:37-39)
Beatles kënduan “Gjithçka që ke nevojë është dashuri… dashuria është gjithçka që ke nevojë”. Por si e dimë se çfarë është dashuria? Si duket një jetë me dashuri?
Çfarë do të thotë të duash Perëndinë? Dhe çfarë do të thotë të dua të afërmin tim si veten time? Dhjetë Urdhërimet japin përgjigjen. Katër urdhërimet e para të tregojnë se si duket të duash Perëndinë (Eksodi 20:3-11).
Nëse e do vërtet Zotin, nuk do të kesh perëndi të tjerë para Tij. Nuk do të bësh një imazh – ti do ta duash Atë ashtu siç është, jo siç do të dëshiroje apo si e imagjinon që Ai të jetë. Nëse e do Perëndinë, do të shenjtërosh emrin e Tij dhe nuk do ta përdorësh kurrë më kot. Ti i jep Atij kohë: kohë për të adhuruar; kohë për të shërbyer; kohë për të kujtuar se një përjetësi e madhe është përpara teje dhe se duhet të përdorësh kohën që ke për t’u përgatitur.
Gjashtë urdhërimet e fundit të tregojnë se çfarë do të thotë të duash të afërmin tënd si veten tënde (Eksodi 20:12-17). Duhet të fillojë në shtëpi me njerëzit e parë që Zoti vendos në jetën tënde, ndaj ndero babanë dhe nënën tënde. Të duash të afërmin tënd, do të thotë që ta nderosh gjithë jetën si dhuratë të Zotit për t’u mbrojtur dhe ruajtur në çdo mënyrë të mundshme.
Kjo do të thotë që ti je besnik ndaj bashkëshortit tënd. Do të thotë që mund të të besohet që të mos përfitosh nga dobësia dhe cënueshmëria e të tjerëve. Do të thotë se e mban fjalën tënde dhe se fjala jote është e vërtetë. Dhe të duash të afërmin tënd, do të thotë që të gëzohesh për atë që Perëndia u ka dhënë të tjerëve, në vend që të lakmosh atë që Ai u dha të tjerëve për veten tënde.
Rëndësia e Urdhërimeve
Dhjetë Urdhërimet janë një pasqyrë që pasqyron lavdinë e Perëndisë. Ato janë një ekspozim i dashurisë së Tij. Si njerëz të shpenguar që mbajnë emrin e Tij në botë, Perëndia na thërret të jetojmë jetë me dashuri që pasqyron se kush është Ai. Dhe ashtu siç duket kjo është e shkruar në Dhjetë Urdhërimet.